A Confederación Hidrográfica do Miño-Sil remitiulle á Cámara Oficial Mineira de Galicia a resposta ás alegacións presentados pola entidade cameral ao Proxecto de Plan Hidrolóxico da parte española da Demarcación Hidrográfica Miño-Sil. Segundo a notificación, na que tamén se agradece a participación da Cámara no proceso de alegacións, a Confederación Hidrográfica acepta cinco dos quince cambios propostos.

Así, a Confederación admite a modificación do artigo 25.8, que, a proposta da Cámara Mineira, deberá recoller como uso “destinado á atención de industrias extractivas o dedicado á subministración de industrias mineiras e de extracción de minerais”, incluíndo “todos os usos da auga requiridos desde o proceso de extracción ata a saída da planta”.

Ademais, modificarase o apartado a) do artigo 51.4, eliminando “Para reducir o consumo de auga nos procesos industriais, traballarase en circuíto” da primeira liña, por atoparse xa desenvolto no apartado f). Precisamente neste apartado f) do artigo 51.4 eliminarase a frase final “instalaranse programadores de rega e chaves con temporizador”, dado que a Cámara apunta nas súas alegacións que isto non sempre supón a mellor técnica para a redución do consumo de auga. Tendo en conta esta consideración, a Confederación Hidrográfica incluirá no Plan a indicación de que se instalará a mellor solución técnica para a redución do consumo de auga.

RECHEO E REVEGETACIÓN

Outra das modificacións aceptadas refírese ao apartado b) do artigo 51.5. A Cámara propuxo a seguinte redacción: “Nas restauracións que supoñan o recheo e revegetación de espazo afectado polas actividades extractivas a rasante do terreo resultante estará por encima do nivel freático estacionario, a profundidade radicular da vexetación proposta”.

Considérase que non toda rehabilitación dos espazos afectados polas actividades extractivas implica recheo e revegetación, estando, ademais, o plan de restauración xa regulado polo Real Decreto 975/2009. A Confederación Hidrográfica considera apropiado este cambio no apartado, engadíndolle a expresión “excepto xustificación tecnicamente documentada”, para flexibilizar a súa aplicación. Así mesmo, a Cámara Mineira demandaba a supresión do apartado 51.5. c) sobre avais, para evitar a asfixia do sector mineiro, considerando “absurdo que cada administración que concorra á actividade mineira esixa os seus propios avais”.

Neste sentido, a entidade cameral apuntaba que o obxectivo deste punto xa está regulado pola Lei de Ordenación de Minaríaa de Galicia e polo Real Decreto 975/2009, do 12 de xuño, sobre xestión dos residuos das industrias extractivas e de protección e rehabilitación do espazo afectado por actividades mineiras. A Confederación admitiu a modificación do artigo de forma que non se esixirá garantía financeira nos casos en que se acredite a súa existencia ou equivalente que cubra a restauración dentro do Dominio Público Hidráulico”.

PROPOSTAS REXEITADAS

Pola contra, foron rexeitadas outras propostas de cambios na redacción de diversos puntos do artigo 51, que fixa como norma xeral a prohibición do uso extractivo na zona de policía, aínda que con posibles excepcións. Na súa resposta, a Confederación insiste en que non se pode permitir a actividade extractiva de maneira xeneralizada, para garantir o bo estado e protección do Dominio Público Hidráulico e das augas.

Tamén se rexeitou a modificación do artigo 26 sobre Orde e preferencia de usos da auga. Neste sentido, desde a Cámara sinalábase que a priorización das industrias produtoras de bens de consumo sobre as industrias extractivas, explotadoras dun ben de interese público como son os recursos minerais, non está xustificada nin amparada por criterios técnicos ou legais.

Con todo, a Confederación insistiu en que a orde establecida no Plan si é a idónea, tendo en conta das esixencias para a protección e conservación do recursos e do seu contorno. Ademais, nas alegacións demandouse a supresión do parágrafo primeiro do artigo 42 sobre dotacións de auga para usos industriais: industrias extractivas. A cámara alega que o texto abarca “cinco tipos de actividades extractivas en función da substancia ou o recurso explotado e o produto final, sen mencionar outras tipoloxías que se están desenvolvendo ou se poden desenvolver no futuro dentro da Demarcación Hidrográfica Miño-Sil.

Segundo a entidade cameral, os valores establecidos son insuficientes para o desenvolvemento de certas actividades extractivas, polo que se considera necesaria unha análise individual do caudal solicitado en cada caso, sen limitacións xenéricas. Pola súa banda, a Confederación considera acomodados os valores das dotacións, establecidos a partir de enquisas do Ministerio de Industria e tras consultar con expertos do sector.

DESVÍO DE LEITOS

Outra das alegacións da Cámara Oficial Mineira de Galicia centrouse no artigo 58, sobre a ruptura da continuidade do leito. Neste sentido, demandábase a flexibilización da posibilidade de desviar os leitos das masas de auga en determinadas circunstancias e a aplicación da doutrina “caso a caso”.

A Confederación Hidrográfica indica na súa resposta que non se deben permitir “alteracións e modificacións nos leitos dos ríos aféctanselle negativamente ao estado das masas de auga e implican o impedimento da consecución dos obxectivos ambientais, sempre que non se cumpran as condicións descritas no artigo 18 redactado segundo o apartado 6.5 da Instrución de Planificación Hidrolóxica”.

Finalmente, propúxose a introdución dunha Disposición Transitoria para os depósitos de cascallo e explotacións mineiras situadas en zona de dominio público hidráulico, de servidume ou zona de policía, co seguinte texto: “Aqueles depósitos de cascallo e explotacións mineiras situadas en zona de dominio público hidráulico, de servidume ou en zona de policía, con anterioridade á entrada en vigor do presente Real Decreto, para proceder ao desvío de leitos, e sempre que supoña unha mellora da situación actual das augas dos leitos e ríos afectados, será precisa a previa presentación do correspondente proxecto”.

A cámara sinalaba que na redacción actual non se contempla a situación de feito das explotacións mineiras existentes con anterioridade ao Real Decreto, que deben “ser obxecto dun tratamento especial ou singular”. Non obstante a Confederación Hidrográfica considera que non é posible permitir “a alteración de leitos cando supón un impedimento para alcanzar os obxectivos ambientais da masa de auga, independentemente de que a explotación mineira sexa previa á aprobación do Plan”. Engade, ademais, que nestes casos deberanse realizar medidas para a restauración dos leitos afectados e en mal estado.